
سفت شدن رزین در آب توسط نور محققان دانشگاه فناوری “وین” موفق به ساخت یک نوع رزین شدهاند که حتی وقتی در آب باشد هم میتوان آن را با تابش نور سخت کرد.
شاید تاکنون راجع به رزینهای “اپوکسی” شنیده باشید که هنگام قرار گرفتن در معرض نور سفت میشوند و معمولاً باید همه این مواد در معرض نور قرار بگیرند (سفت شدن رزین در آب توسط نور).
اکنون محققان دانشگاه فناوری “وین” یک ماده افزودنی جدید به رزین اضافه کردهاند که باعث میشود تا هنگامی که حتی به اندکی از آن نیز نور تابانده شود، رزین سفت شود که این موضوع حتی برای زیر آب نیز صادق است (سفت شدن رزین در آب توسط نور).
این فناوری که در دانشگاه فناوری “وین” ایجاد شده است را میتوان به رزینهای اپوکسی موجود به صورت مایع یا خمیری شکل اضافه کرد.
این رزین جدید در ابتدا شفاف است. اگر هر بخشی از رزین مورد تابش نور قرار گیرد، یک واکنش شیمیایی رخ میدهد که باعث ایجاد گرما میشود. این گرما در سراسر رزین پخش میشود، در نتیجه اثر آبشاری ایجاد میشود که باعث میشود همه مواد در عرض چند ثانیه سفت شوند. این حتی شامل قسمتهایی نظیر داخل ترکها است که ممکن است از نور پنهان مانده باشند.
در این مرحله رزین به رنگ تیره تبدیل میشود و به کاربران این امکان را میدهد که ببینند این فرآیند در حال انجام و کامل شدن است.
سفت شدن رزین در آب توسط نور
در حال حاضر این ماده افزودنی بسته به فرمول آن توسط نور ماوراء بنفش یا نور مرئی با شدت زیاد تحریک میشود.
همانطور که اشاره شد این رزین حاوی ماده افزودنی جدید حتی میتواند به شکل خام زیر آب برده شود و سپس در آب سفت شود. در ابتدا دانشمندان تصور میکردند که گرمایی که رزین آزاد میکند، باعث میشود تا درون آب از هم بپاشد و از جامد شدن آن جلوگیری شود. اما معلوم شد که واکنش شیمیایی باعث میشود آبِ اطراف رزین بلافاصله جوش آید و یک لایه محافظ از جنس بخار آب روی سطح ماده ایجاد شود.
نکته مهم این است که هنوز هم هنگامی که رزین با الیاف کربن مخلوط شود، کار میکند. به این معنی که میتوان از آن در تولید یا ترمیم مواد کامپوزیتی نیز استفاده کرد.
این دانشگاه هم اکنون به دنبال شرکای صنعتی است که ممکن است علاقهمند به تجاری سازی این فناوری باشند. در نهایت میتوان از این فناوری در برنامههایی مانند هوافضا، کشتیسازی، ترمیم سازه یا تعمیر خط لوله استفاده کرد.
مطالعات محققان دانشگاه ایندیانا در آمریکا، احتمال میدهد افزایش ذخیره انرژی سلولهای عصبی آسیبدیده میتواند به رشد مجدد و ترمیم فیبرهای عصبی کمک و عملکرد این فیبرها را بازیابی کند.
زمانی که نخاع مجروح میشود و آسیب میبیند، فیبرهای عصبی آسیبدیده که آکسون نام دارند، به طور عادی قادر به ترمیم و رشد مجدد نیستند و ممکن است عملکردشان به طور کامل مختل شود.
تحقیقات مختلفی در زمینه توسعه روشهای مختلف ترمیم سلولهای عصبی در سراسر جهان در حال انجام است.
محققان دانشگاه ایندیانا در آمریکا احتمال میدهند افزایش ذخیره انرژی سلولهای عصبی آسیبدیده میتواند به رشد مجدد و ترمیم آکسون کمک کند و عملکرد این فیبرهای عصبی را بازیابی میکند.
سلولهای بدن از یک ترکیب شیمیایی به نام آدنوزین تریفسفات (ATP) به عنوان سوخت استفاده میکنند. این ترکیبات توسط موتورخانه سلول یعنی میتوکندری تامین میشود. در اعصاب نخاعی، میتوکندری در امتداد آکسون قرار دارد. زمانی که آکسون آسیب میبیند، میتوکندری نیز مجروح میشود و عملکرد آن که تولید سوخت سلولی است مختل میشود.
این مطالعه برای اولین بار است که نشان میدهد آسیب نخاعی میتواند منجر به بروز بحران انرژی شود و بازسازی آکسونها را با مشکل مواجه کند.
محققان احتمال میدهند افزایش انرژی سلول عصبی میتواند منجر به بهبود و ترمیم جراحت شود.
منبع: ایسنا
دیگر اخبار مرتبط با نوآوری:
![]()
پژوهشگران آمریکایی با همکاری "زهرا آقاجان"، دانشمند ایرانی، یک کولهپشتی ارائه دادهاند که میتواند به بررسی فعالیتهای مغز بپردازد. دانشمندان "دانشگاه کالیفرنیا، لسآنجلس"(UCLA) با همکاری "زهرا آقاجان"(Zahra Aghajan)، دانشمند ایرانی این دانشگاه، نوعی کولهپشتی ابداع کردهاند که میتواند فعالیت مغز کاربر را هنگامی که او کارهای روزمره زندگی خود را انجام میدهد، ردیابی کند. شاید این فناوری پیشرفته بتواند به درک نحوه عملکرد مغز و همچنین بررسی بیماریهایی مانند پارکینسون و اختلال استرس پس از سانحه کمک کند. اسکن
کنترل چراغ مطالعه با صدای کاربر کنترل چراغ مطالعه با صدای کاربر: یک شرکت نروژی، نوعی چراغ مطالعه هوشمند ارائه کرده است که با صدای کاربر خود کنترل میشود. شاید یک سیستم منحصر به فرد روشنایی در خانه برای تنظیم نور کافی باشد اما هنگامی که کاربران پشت میز کار خود نشستهاند، معمولا چراغ مطالعه و تنظیمات نور آن را فراموش میکنند. در همین راستا شرکت نروژی "آیهاپر" (iHaper) برای برطرف کردن این مشکل، محصول کارآمدی ارائه داده است. این
دستگاهی ابداع شده که امواج رادیویی در اتاق منتشر می کند و با استفاده از هوش مصنوعی حرکات سالمندان را بدون نیاز به دوربین رصد می کند. به زودی می توان یک ابزار رادار مانند که می تواند بدون استفاده از دوربین حرکات افراد در سراسر روز را رصد کند، در خانه های سالمندان به کاربرد تا در صورت زمین خوردن افراد به کادر درمان هشدار دهد. گروهی از محققان دانشگاه MIT این فناوری را ابداع کرده اند. آنها
در حالی که یک کلاه ایمنی منفذدار شما را در روزهای گرم خنک نگه میدارد نمیتواند در روزهای سرد گرمتان کند این دلیلی است که منجر به ساخت کلاه ایمنی بریجر(Bridger) شد. لایههای سازندهی این کلاه قابل تعویض است و برای هواهای مختلف مناسب است. در قسمت خارجی کلاه بریجر دو لایهی پلیمری بهم وصل شدهاند و دو قطعه متفاوت موجود است. هنگامی که فرد میخواهد خنک بماند باید از قطعهی منفذدار استفاده کند که باعث میشود هوا از
محققان دانشگاه دوک برای اولین بار ترانزیستوری تولید کردهاند که با چاپگر تهیه میشود و به طور کامل قابل بازیافت است. برای تولید این ترانزیستور از قطعات سلولزی در ابعاد نانو استفاده شده که با استفاده از تفاله چوب و گیاهان تولید شده اند و با محیط زیست کاملاً سازگار هستند. محققان برای استخراج جوهر قابل چاپ از این سلولزهای نانو آنها را به شکل بلورهای نمکی درآوردند و در نهایت یک جوهر عایق به دست آوردند که با
محققان دانشگاه برکلی موفق به تولید بازوبند هوشمندی شدهاند که قادر به شناسایی انواع حرکات دست است و راه را برای تولید پوشیدنیهای هوشمند هموار میکند. سیستمهای بصری رایانهای تنها در صورتی قابل استفاده هستند که دست فرد همیشه در برابر انها قابل رؤیت باشد. اما این مساله همیشه ممکن نیست و گاهی نیز میتواند امنیت و حریم شخصی اشخاص را به خطر بیندازد. استفاده از دستکشهای الکترونیک به عنوان یک راه حل جایگزین نیز میتواند هم کاربر را
محققان با استفاده از نانولولههای کربنی (فناوری نانو) و نوعی پلیمر، پوست محافظی ساختند که میتواند بدن را در برابر عوامل بیماریزا محافظت کند. برخی حوادث نظیر شیوع بیماری کرونا یا استفاده از سلاحهای شیمیایی نیاز برای پوست دوم بهمنظور محافظت از انسانها را نشان میدهد. در حال حاضر، ادوات و تجهیزات مراقبت شخصی در دسترس همگان نیست و از مشکلاتی نظیر تنفسپذیری برخوردار است. برای حل این مشکل، محققان یک تیم تحقیقاتی از چند موسسه و دانشگاه مختلف
دانشمندان امپریال کالج لندن با طراحی برنامهای جدید، در تلاشند تا با استفاده از ساعت هوشمند کرونا بیماران مبتلا به کووید ۱۹ را به موقع شناسایی کنند. با ظهور و شیوع ویروس کرونا نظم دنیا به هم ریخته و زندگی بشر مختل شده است. دانشمندان مختلف در اقصی نقاط جهان به صورت شبانه روزی در تلاشند تا با همکاری سازمان جهانی بهداشت راه درمانی برای این ویروس بیابند تا شاید بتوانند دوباره زندگی را به وضعیت عادی خود بازگردانند.
کنترل "ایمپلنت مغزی" کاشت یا ایمپلنتهای عصبی ممکن است گزینههای درمانی مناسبی برای بسیاری از بیماریها از جمله بیماری پارکینسون و صرع باشند؛ اما یکی از نکاتی که باید ذکر کرد، این است که چنین دستگاههایی میبایست برای مدت زمان طولانی در شرایط سخت در جمجمه کار کنند و یکی از چالشهایی که پزشکان با آن رو به رو هستند مسئله تامین نیروی این ایمپلنتها است و مشکل دیگر آنها نیز برقراری ارتباط با این ایمپلنتها برای کنترل عملکرد
لمس اشیا در دنیای واقعی شرکت "Teslasuit" دستکش جدیدی ساخته است که امکان لمس اشیا در دنیای واقعی (واقعیت مجازی) را توسط کاربر فراهم میکند. جای یک دستکش که امکان لمس اشیا در دنیای واقعی (واقعیت مجازی) فراهم کند، برای یک تجربه کاملاً غوطه ور در واقعیت مجازی(VR) چیزی است که هنوز به طور گسترده در دسترس نیست و حالا دستکش ابداعی شرکت "Teslasuit" میتواند بازخورد لمسی را در تجربههای واقعیت مجازی در اختیار کاربران قرار دهد و به
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود، یک ربات نرم را با الهام از لوبیا طراحی کردهاند که شاید بتوان از آن در حوزههای کشاورزی و پزشکی استفاده کرد. دانشمندان هنگام طراحی رباتها معمولا طبیعت را برای یافتن سرنخ جستجو میکنند. برخی از رباتها به تقلید از دستهای انسان میپردازند؛ در حالی که رباتهای دیگر، حرکات بازوهای هشتپا یا کرمهای کوچک را شبیهسازی میکنند. پژوهشگران "کالج مهندسی دانشگاه جورجیا" (UGA)، یک ربات نرم جدید طراحی کردهاند که با الهام از
شرکت "ایرباس" قصد دارد از یک حسگر زنده فوقالعاده حساس برای تشخیص بمب در فرودگاهها استفاده کند که توسط یک استارتاپ ساخته شده و از سلولهای بیولوژیکی زنده استفاده میکند و میتواند امنیت فرودگاهها را به خوبی تضمین کند تا دیگر شاهد حملات تروریستی در آنها نباشیم. به گفته "فایننشال تایمز" شرکت "ایرباس"(Aivbus) قصد دارد یک "بینی الکترونیکی" را آزمایش کند که از سلولهای بیولوژیکی زنده استفاده میکند تا بتواند مانند سگهای بمبیاب به کشف بمبها بپردازد. این حسگر