محققان به بررسی دستگاهی پرداختند که برای تعیین تغییرات کوچک و کوتاه مدت در رابطه با عملکردهای حرکتی و قدرت عضلات مفید است (بازوبندی که پیشرفت “ام‌اس” را به دقت زیر نظر می‌گیرد).
برای مردمی که از بیماری “ام‌اس” (MS) رنج می‌برند، سنجش چگونگی نوسان وضعیت آنها در دوره‌های زمانی کوتاه، امری دشوار است.
در یک پژوهش جدید، محققان به بررسی دستگاهی پرداختند که در این زمینه ابداع شده است و می‌تواند تغییرات ظریفی که شاید پنهان بمانند را شناسایی کند.
به طور معمول، پیشرفت بیماری ام‌اس از طریق ارزیابی‌های گاه به گاه و در کلینیک‌های درمانی ردیابی می‌شود.
این بدان معناست زمانی‌که بیمار دچار مشکل شد و یا در وضعیت خود بهبود پیدا کرد، مورد سنجش قرار می‌گیرد و در نتیجه ممکن است میان تغییراتی که اتفاق افتاده‌اند و هرگونه پاسخ برای درمان آنها، فاصله زمانی ایجاد شود.
در این راستا، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه “کالیفرنیا، سن‌دیگو” به فکر بررسی یک محصول موجود در بازار افتادند که تحت عنوان ” MYO-band” معروف است.
این بازوبند (بازوبندی که پیشرفت “ام‌اس” را به دقت زیر نظر می‌گیرد) در ابتدا برای کنترل حرکات دستگاه‌های الکترونیکی ساخته شده و روی بازو بسته می‌شود.
بازوبند ” MYO-band” مجهز به شتاب‌سنج، ژیروسکوپ و الکترودهای سطحی نوار عصب و عضله است که پالس‌های الکتریکی اعصاب را از طریق پوست تشخیص می‌دهند.
بازوبندی که پیشرفت “ام‌اس” را به دقت زیر نظر می‌گیرد
بازوبند مذکور روی ۱۱۷ بیمار مبتلا به ام‌اس و ۳۰ فرد سالم آزمایش شده است و در آزمایشاتی که روزانه کمتر از ۵ دقیقه زمان لازم داشت تا این افراد بازوبند را روی بازو یا ماهیچه ساق پا بستند و به ترتیب با انگشتان دست و پای خود ۲۰ ضربه زدند.
اطلاعات حاصل از این آزمایش برای تجزیه و تحلیل به صورت بی‌سیم به یک رایانه انتقال یافت.
برنامه‌ریزی شده که مطالعات وسیع‌تری در این حوزه انجام شود و از نرم‌افزارهای تخصصی‌تر در این حوزه کمک گرفته شود.
در مقایسه با روش‌های بالینی با استانداردهای برتر، محققان دریافتند که این دستگاه برای تعیین تغییرات کوچک و کوتاه مدت در رابطه با عملکردهای حرکتی و قدرت عضلات، قابل اطمینان است(بازوبندی که پیشرفت “ام‌اس” را به دقت زیر نظر می‌گیرد).
“جنیفر گریوز”(Jennifer Graves)، محقق ارشد این پژوهش اظهار کرد: در حال حاضر، ما اقدامات قابل توجهی برای تعیین پیشرفت بیماری ام‌اس نداریم.
وی ادامه داد: توسعه این دستگاه‌ها به ما کمک می‌کند که به جای ۳ تا ۵ سال، طی ۶ تا ۱۲ ماه روند پیشروی بیماری ام‌اس را ارزیابی کنیم.
پژوهشگران انگلیسی اخیرا اظهار کرده‌اند فناوری واقعیت مجازی می‌تواند به بیماران کمک کند تا عملیات فیزیوتراپی را در خانه به درستی انجام دهند.
پژوهشگران “دانشگاه واریک” انگلیس اخیرا اظهار کرده‌اند افراد می‌توانند با کمک فناوری واقعیت مجازی عملیات فیزیوتراپی را در خانه انجام دهند.
پژوهشگران اظهار کرده‌اند با ترکیب فناوری واقعیت مجازی و ضبط حرکت سه‌بعدی می‌توان تمرینات فیزیوتراپی را در خانه انجام داد.
تمرین‌های فیزیوتراپی که در حال حاضر برای برخی افراد تجویز می‌شود را بیماران می‌بایست به طور منظم در خانه انجام دهند و تمریناتی که باید انجام دهند را نیز در کلینیک مخصوص به آنها آموزش می‌دهند اما این موضوع که افراد پس از آموزش در کلینیک می‌بایست تمرینات را در خانه انجام دهند کمی آنها را نگران می‌کند؛ چراکه فکر می‌کنند ممکن است تمرینات خود را به درستی و صحیح انجام ندهند.
فیزیوتراپی (Physiotherapy) یا فیزیک‌درمانی شیوه‌ای از درمان بیماری‌ها و اختلالات عصبی-ماهیچه‌ای-اسکلتی با استفاده از تجهیزات مکانیکی، جریان‌های الکتریکی، مانورهای دستی، تمرینات ورزشی و عوامل فیزیکی دیگر است که در این روش‌ها از ورزش، نور، پرتوهای فرابنفش و فروسرخ، گرما و جریان برق استفاده می‌شود.
ترکیب فناوری واقعیت مجازی با ضبط حرکت سه‌بعدی به افراد اجازه می‌دهد تا حرکات واقعی را به صورت دقیق روی یک آواتار که در یک محیط مجازی قابل مشاهده است، انجام دهند و محققان طی این مطالعه تحقیق کردند تا دریابند که آیا افراد قادرند به طور دقیق و هماهنگ با آواتار حرکات خود را در یک محیط مجازی انجام دهند یا خیر.
آنها از شرکت‌کنندگان خواستند تا با یک آواتار که از طریق هدست واقعیت مجازی مشاهده می‌شود، قدم بردارند و در همین حین هنگامی‌که شرکت‌کنندگان مطلع نبودند، محققان به طرز ظریفی سرعت یکی از مراحل آواتار را کند یا تند کردند تا دریابند آیا شرکت کنندگان قادر به تنظیم حرکات خود با سرعت آواتار هستند یا خیر، که پس از بررسی‌ها آنها دریافتند افراد قادر به انجام این کار شدند و پژوهشگران دریافتند پزشکان می‌توانند توسط این روش بر تمرین‌های بیماران که در خانه انجام می‌دهند، نظارت کنند.
منبع: ایسنا