پژوهشگران آمریکایی، نوعی ابزار پوشیدنی برای کمک به آزمایش ام.آر.آی ابداع کرده‌اند که می‌تواند دشواری‌های ناشی از روش تصویربرداری ام.آر.آی را برطرف کند.
کسانی که آزمایشات ماموگرافی یا ام.آر.آی را پشت سر گذاشته‌اند، از دشواری روند انجام شدن آنها آگاه هستند که پژوهشگران “دانشگاه پردو”(Purdue University) تلاش کرده‌اند تا نوعی فناوری را که در صنایع دفاعی و هوا-فضا مورد استفاده قرار می‌گیرد به کار ببرند و روش جدیدی را برای انجام دادن برخی از تصویربرداری‌های پزشکی ابداع کنند.
یکی از دلایل دشواری چنین آزمایش‌هایی این است که اغلب در آنها از سیم‌پیچ‌های خشک و محکم مبتنی بر فرکانس رادیویی استفاده می‌شود که سیگنال‌ها را از بدن دریافت می‌کنند. پژوهشگران در این پروژه، نوعی سیم‌پیچ مبتنی بر فرکانس رادیویی را به کار برده‌اند که قابلیت تغییر شکل و انعطاف را دارد (ابزار پوشیدنی برای کمک به آزمایش ام.آر.آی).
روش‌های کنونی بهبود نسبت سیگنال به نویز، شکل دادن به آرایه‌های سیم‌پیچ را شامل می‌شود اما این سیم‌پیچ‌ها معمولا سفت هستند و بیمار باید برای استفاده از آنها در حالت خاصی قرار بگیرد. پژوهشگران دانشگاه پردو، سیم‌پیچ‌های انعطاف‌پذیر و قابل کششی ارائه داده‌اند که می‌توان آنها را بدون نیاز به داشتن حالت خاص، نزدیک به پوست و روی ناحیه یا مفصل خاصی از بدن قرار داد.
ابزار پوشیدنی برای کمک به آزمایش ام.آر.آی
“جوزف ریسپولی”(Joseph Rispoli)، استادیار مهندسی پزشکی دانشگاه پردو گفت: تصور کنید که برای تصویربرداری پزشکی به بیمارستان مراجعه کرده‌اید و کار شما با کمک پارچه‌ای انجام می‌شود که سیم‌پیچ‌ها در آن جای گرفته‌اند. ما نوعی پارچه سازگار، پوشیدنی و قابل کشش ابداع کرده‌ایم که ریسمان‌های انتقال‌دهنده سیگنال به آن دوخته شده‌اند و می‌توانند نسبت سیگنال به نویز را برای بهبود تصویربرداری ام.آر.آی فراهم کنند.
این فناوری، در صنایع دفاعی و هوا- فضا نیز کاربرد دارد. ریسپولی ادامه داد: این فناوری می‌تواند برای تصویربرداری ام‌آرآی پستان و بهبود ارتباط ابزار پزشکی با کمک آنتن‌های پوشیدنی نیز کاربرد داشته باشد.
پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود تلاش کرده‌اند تا عضلات آسیب‌دیده را با کمک روش چاپ سه‌بعدی بهبود ببخشند.
دانشمندان “موسسه پزشکی “ویک فارست”(WFIRM) آمریکا در بررسی جدید خود تلاش کردند تا فناوری چاپ سه‌بعدی را بهبود ببخشند که آنها یک “عضله اسکلتی” را مهندسی کرده‌اند تا بافت آسیب‌دیده عضله در آن قرار بگیرد و درمان شود، شاید این فناوری بتواند پژوهشگران را گامی دیگر به درمان بیماران نزدیک کند.
درمان آسیب‌های وارد شده به عضلات اسکلتی، دشوار است و معمولا به جراحی نیاز دارد. به کار بردن موثر عصب‌ها در عضلات اسکلتی مهندسی شده، راه حلی چالش‌برانگیز در این زمینه به شمار می‌رود.
عضلات اسکلتی، گروهی از عضلات بدن هستند که به استخوانها متصل می‌شوند و به حرکت کردن بدن کمک می‌کنند. اگر این عضلات آسیب ببینند، عملکرد آنها مختل می‌شود زیرا عصب‌ها دیگر نمی‌توانند سیگنال‌ها را به مغز بفرستند.
دکتر “جی هیون کیم”(Ji Hyun Kim)، نویسنده ارشد این پژوهش گفت: ساخت عضلات اسکلتی که می‌توانند عملکردی شبیه به عضلات اسکلتی طبیعی داشته باشند، پیشرفت قابل توجهی در درمان چنین آسیب‌هایی به شمار می‌رود. ما امیدواریم بتوانیم یک روش درمانی ارائه دهیم که به ترمیم عضلات آسیب‌دیده بیماران کمک می‌کنند و آنها را تا حد امکان به شرایط طبیعی خود بازمی‌گردانند.
منبع: ایسنا
دیگر اخبار مرتبط با نوآوری:
![]()
یک ربات ساختمان سازی رونمایی شده که قادر به حمل ۵۰۰ کیلوگرم بار است، می تواند از پله ها بالا برود و در جوشکاری و آجرچینی کمک کند. استارت آپ اتریشی «پرینت استونز» ربات‌هایی توسعه می‌دهد که با فناوری چاپ سه بعدی ساخته می‌شوند. این شرکت اکنون از جدیدترین نمونه خود رونمایی کرده که یک ربات ساختمان ساز با قابلیت انجام چند کار است و «بائوبات» (Baubot) نام دارد. بائوبات نیز مانند بقیه ربات‌های توسعه یافته در این حوزه،
پژوهشگران آمریکایی جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس ، جایگاه‌های خاصی را طراحی کرده‌اند که به نور ماوراءبنفش مجهز هستند و می‌توانند میزان آلودگی سطوح را کاهش دهند. با ادامه گسترش کووید- ۱۹ ، ذخایر تجهیزات حفاظتی شخصی مانند ماسک و سپرهای محافظ صورت در بسیاری بیمارستان‌ها کاهش می یابند. پژوهشگران دانشکده مهندسی و علوم کاربردی "دانشگاه بینگهمتون" (Binghamton University) آمریکا سعی دارند با طراحی جایگاه‌هایی برای کاهش گسترش کروناویروس ضدعفونی که به نور ماوراءبنفش مجهز هستند، کروناویروس را از
یک فناوری جدید به کسانی که به هر دلیل قادر به استفاده از دستان خود برای کنترل وسایل الکترونیکی نیستند، امکان می دهد تا آنها را تنها با حرکت چشم خود کنترل کنند. این دستگاه پوشیدنی حرکات چشم کاربر و موقعیت مردمک چشم را ردیابی می کند تا مکان نمای موشواره(فلش موس) را روی کنترل وسایل الکترونیکی حرکت دهد. افرادی که نمی توانند از دستان خود به طور کامل استفاده کنند، ممکن است تعامل با دستگاه های لمسی برایشان
یک استارتاپ آمریکایی که مدیریت آن را دکتر "نیما گل‌شریفی"، دانشمند ایرانی بر عهده دارد، می‌گوید در حال کاری روی نوعی باتری است که قدرت آن از ضایعات هسته‌ای تامین می‌شود و دوام بالایی دارد. یک استارتاپ حوزه انرژی موسوم به "NDB" که دکتر "نیما گل‌شریفی"(Nima Golsharifi)، دانشمند ایرانی، مدیرعامل آن است، ادعا می‌کند که به پیشرفت‌هایی در فناوری باتری دست یافته و نوعی باتری ابداع کرده است که با قطعات کوچک ضایعات هسته‌ای کار می‌کند. به گفته NDB،
"محمود الکومی" (Mahmoud Elkoumy) مهندس مصری، موفق به ساخت رباتی شده که می‌تواند در مریخ آب تولید کند. محمود الکومی موفق به توسعه رباتی به نام"ELU" شده است که این ربات با جذب هوای مرطوب، فشرده سازی و قرار دادن آن در یک فرایند فیلتراسیون پنج مرحلهای ، آب آشامیدنی ایجاد می‌کند. الکومی گفت: هزینه تولید آب از هوا، نسبت به سایر فناوریهای موجود کمتر است. هزینه ساخت ELU حدود ۲۵۰ دلار بود. هزینه ایجاد یک چهارم آب برای
یک فرد فلج چهار اندام که کمترین حرکت و احساس در اندام خود را دارد، برای اولین بار پس از ۳۰ سال توانست با کمک یک جفت بازوی رباتیک به خودش غذا بدهد و نکته جالب این است که این فرد فلج این کار را با استفاده از ذهن خود انجام می‌دهد. "رابرت بوز چمیولوسکی" (Robert 'Buz' Chmielewski) زمانیکه نوجوان بود، هنگام موج سواری سانحه‌ای برای وی رخ داد و فلج شد؛ اما در سال ۲۰۱۹ وی تحت یک
کاشت ایمپلنت در بدن انسان‌ها با چالش‌های مهمی مواجه است که یکی از آنها تأمین انرژی است. تولید باتری‌های زیستی این مشکل را تا حد زیادی برطرف می‌کنند. ایمپلنت های مختلفی برای کمک به شنوایی و تداوم جریان خون در قلب طراحی و تولید شده اند. اما تغییر باتری این ایمپلنت ها یک چالش جدی است. محققان برای غلبه بر این چالش باتری زیستی ویژه ای را تولید کرده اند که شارژ مجدد آن از طریق ارسال امواج مافوق
پژوهشگران استرالیایی، زیست‌حسگرهایی از طلای متخلخل ابداع کرده‌اند که می‌توانند نشانه‌های بیماری را زودتر از بقیه روش‌ها تشخیص دهند. پژوهشگران "دانشگاه کوئینزلند"(UQ) استرالیا، زیست‌حسگرهایی ابداع کرده‌اند که در آنها طلای متخلخل نانومهندسی شده به کار رفته است. این زیست‌حسگرها می‌توانند نشانه‌های ابتدایی بیماری را به صورت موثرتری تشخیص دهند و به بهبود نتایج درمان بیمار کمک کنند. بیشتر روش‌های تشخیصی، معمولا از مواد پرهزینه‌ای استفاده می‌کنند و استفاده از آنها نیز به زمان و هزینه قابل توجهی نیاز دارد
پروانه‌های «مونارک» الهام‌بخش طراحی بال‌های رباتیک چاپ سه‌بعدی شده‌اند که برای ایجاد حرکات ظریف خود به میدان‌های مغناطیسی متکی هستند. دانشمندان انواعی از بال‌های رباتیک را طراحی کرده‌اند که از بال پروانه‌ها الهام می‌گیرند. بال‌های رباتیک به میدان‌های مغناطیسی متکی هستند تا بدون نیاز به قطعات الکترونیکی یا باتری‌های حجیم حرکت کنند و به تقلید از حرکت طبیعی پروانه‌ها بپردازند. «محمد خان»(Muhammad Khan)، پژوهشگر «دانشگاه فنی دارمشتات»(TU Darmstadt) در آلمان گفت: توانایی‌های قابل توجه «پروانه‌های مونارک»(Monarch butterflies) در مهاجرت و
گروهی از محققان ابزاری ساخته‌اند که با استفاده از میدان‌های الکترومغناطیسی برای کاهش سطح قند خون و تقویت واکنش بدن نسبت به انسولین، وضعیت دیابت بیمار را از راه دور مدیریت می‌کند. برای بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، نگه داشتن قند خون در سطح سالم یک کار دشوار است که شامل نظارت منظم و تزریق انسولین می شود، اما محققان به دنبال یافتن روش های راحت تری برای مدیریت این بیماری هستند. اکنون یک گروه تحقیقاتی
پژوهشگران دانشگاه صنعتی نانیانگ(Nanyang Technological University) سنگاپور در مطالعه اخیرشان یک فرایند تخمیر مبتنی بر پسماند میوه‌ها و غذاهای دریایی را برای خارج کردن کیتین از پوسته‌های سخت‌پوستان توسعه داده‌اند که این روش باعث می‌شود پلیمر کیتین (Chitin) با کیفیت‌تری تولید شود. کیتین موجود در پوسته‌های سَخت‌پوستان (پسماند میوه‌ها و غذاهای دریایی)، یک پلیمر طبیعی است. کیتین، مشتقی از گلوکز است و در جانداران متنوعی یافت می‌شود. این ماده سازنده اصلی دیواره سلولی قارچ‌ها، اسکلت خارجی بندپایانی چون خرچنگ‌ها
محققان استرالیایی چشم بیونیکی ابداع کرده اند که به طور مستقیم به تراشه در مغز متصل می شود و قدرت بینایی افراد نابینا را احیا می کند. آنها قصد دارند این فناوری را روی یک انسان آزمایش کنند. محققان تصمیم دارند یک چشم بیونیک را به طور آزمایشی در انسان ایمپلنت کنند. البته آماده سازی و تحقیقات برای انجام این عمل از حدود ۱۰ سال قبل آغاز شده است. محققان دانشگاه موناش در استرالیا ایمپلنت های بی سیمی ابداع
