یک محقق ایرانی در دانشگاه ردآیلند چسب زخم هوشمندی تولید کرده که با استفاده از نور قادر به شناسایی عفونت ها است.
کنترل مرتب زخم‌ها برای شناسایی شکل‌گیری عفونت‌های تازه ضروری است. اما برداشتن پانسمان برای این کار در روند بهبود زخم اختلال ایجاد می‌کند. برای حل این مشکل می‌توان از چسب زخم هوشمند نوری استفاده کرد.
یکی از ترکیباتی که به تولید نور در جریان این فرایند کمک می‌کند، پراکسید هیدروژن است که در هنگام حضور باکتری‌های بیماری‌زا توسط گلبول‌های سفید بدن تولید می‌شود. این ماده شیمیایی در تماس با چسب زخم مذکور موجب تغییر رنگ و تولید نور می‌شود و می‌توان این تغییر را از طریق یک ابزار هوشمند جداگانه که در نزدیکی چسب زخم قرار بگیرد شناسایی کرد.
این چسب زخم دارای نانولوله‌های کربنی است که در یک لایه فیبر پلیمری محصور شده‌اند و همین مساله مانع از آلوده شدن نانولوله‌های مذکور می‌شود. در عین حال این نانولوله‌ها می‌توانند در صورت تشدید عفونت واکنش شیمیایی انجام داده و روشنایی تولید کنند.
به گفته دکتر محمد معین صفایی فارغ التحصیل دانشگاه رودآیلند که هم اکنون در مقطع فوق دکترا در دانشگاه ام آی تی مشغول تحصیل و تحقیق است، از این چسب زخم می‌توان برای شناسایی سریع عفونت در مراحل اولیه استفاده کرد و این امر نیاز به مصرف آنتی‌بیوتیک را کاهش داده و احتمال تشدید عفونت تا حدی که نیاز به قطع اندام انسان‌ها باشد را به شدت کاهش می‌دهد. استفاده از این محصول خلاقانه به خصوص برای بیماران دیابتی بسیار مفید است.
در حال حاضر بررسی این چسب زخم در محیط آزمایشگاهی کماکان ادامه دارد.
یک سیستم جدید موسوم به “تارس”(TARS) می‌تواند هنگامی که یک تریلر بزرگ و سنگین دچار سانحه می‌شود و قسمت باری آن در حال واژگونی است، به سرعت آن را از کابین راننده جدا کند تا راننده و کابین به حالت عادی و ایمن نگه داشته شوند و چپ نشوند.
کامیون‌ها و تریلرهای بزرگ اغلب در معرض چپ کردن هستند و بیشتر از آنچه انتظار می‌رود، واژگون می‌شوند. حال چه به دلیل وزش شدید باد باشد چه به خاطر خطای راننده یا رفتارهای خطرناک سایر رانندگان در جاده، این اتفاق تنها در ایالات متحده سالانه تقریباً ۹۰۰۰ مصدوم و ۴۰۰ کشته برجا می‌گذارد که این تعداد مرگ و میر بیشتر از بسیاری از مشاغل پرخطر دیگر است.
بنابراین خودروهای سنگین به دلایل مختلفی می‌توانند شروع به غلتیدن کنند و در این صورت، قسمت باری با واژگون شدن، کابین راننده را نیز واژگون می‌کند.
اکنون یک شرکت کالیفرنیایی موسوم به “اکسیکل”(Axicle) قصد دارد با استفاده از یک صفحه اتصال دهنده، چرخش کابین راننده را پس از واژگونی قسمت باری غیر ممکن کند تا در صورت واژگون شدن تریلر، کابین راننده در حالت ایستاده و ایمن باقی بماند و از حوادث بعدی جلوگیری شود.
اما این سیستم علاوه بر این دارای برخی از قطعات هوشمند دیگر نیز هست. حسگرهای این سیستم انواع پارامترهای عملیاتی از جمله میزان بار، لرزش، باد، اطلاعات اتصال و یک واحد اندازه گیری اینرسی با قابلیت اطمینان بالا را جمع آوری می‌کنند.
این سیستم موسوم به “تارس”(TARS) با صفحه رویه فولادی و مکانیزم قفل تریلر، قابلیت تحمل بارهای ۲.۵ تنی را دارد و استفاده از آن برای اتصال و جدا شدن آسان است و دارای یک میله قابل مشاهده است که وقتی پایه به درستی قفل می‌شود، از آن بیرون می‌زند.
اگر این سیستم حادثه‌ای منجر به واژگونی را تشخیص دهد، مکانیزم آزاد سازی قفل در عرض یک میلی ثانیه فعال شده و قسمت بار را را کابین راننده جدا می‌کند.
“استیو کروگ” بنیان‌گذار “اکسیکل” می‌گوید که سیستم “تارس” نه تنها برای کامیون و تریلر داران، بلکه برای شرکت‌های حمل و نقل و شرکت‌های بیمه که مجبور به پرداخت خسارت و آسیب ناشی از این حوادث هستند، می‌تواند یک برگ برنده بزرگ باشد.
وی می‌گوید: ما از شرکت‌های معتبر بیمه برآوردی شفاهی داشته‌ایم که این فناوری هر ساله دو تا سه هزار دلار به ازای هر کامیون نیمه سنگین صرفه‌جویی به ارمغان خواهد آورد، در حالی که هزینه خرید این محصول حدود ۴ هزار دلار است. بنابراین این کار باعث می شود این سیستم در کمتر از دو سال هزینه خرید خود را جبران کند.
سیستم “تارس” در مقیاس یک دهم نمونه اولیه‌سازی و آزمایش شده است و همچنین یک نمونه اولیه در مقیاس کامل با بارهای کم آزمایش شده است و تا پایان سال نیز یک نمونه اولیه کامل آماده تولید خواهد شد.
“کروگ” می‌گوید: ما در نهایت قادر به تولید ۱۰۰ هزار واحد در سال خواهیم بود. ما معتقدیم که فناوری ما در آینده به استانداردی برای تمام خودروهای سنگین تبدیل خواهد شد.
به نظر می‌رسد این فناوری یک فناوری بسیار امیدوارکننده برای نجات جان انسان‌ها است که می‌تواند تلفات سالیانه در جاده‌ها را به نصف کاهش دهد.
منبع: خبرگزاری مهر