محققان دانشگاه برکلی موفق به تولید بازوبند هوشمندی شده‌اند که قادر به شناسایی انواع حرکات دست است و راه را برای تولید پوشیدنی‌های هوشمند هموار می‌کند.
سیستم‌های بصری رایانه‌ای تنها در صورتی قابل استفاده هستند که دست فرد همیشه در برابر انها قابل رؤیت باشد. اما این مساله همیشه ممکن نیست و گاهی نیز می‌تواند امنیت و حریم شخصی اشخاص را به خطر بیندازد. استفاده از دستکش‌های الکترونیک به عنوان یک راه حل جایگزین نیز می‌تواند هم کاربر را به زحمت بیندازد و هم به علت شکننده بودن اکثر این محصولات یک راه حل همیشگی محسوب نشود (بازوبند هوشمند).
برای حل این مشکلات یک بازوبند هوشمند نازک مجهز به تراشه تولید شده که به دور دست بسته می‌شود و حرکات دست را درک و ثبت می‌کند. این کار از طریق حسگرهای الکتریکی این بازوبند صورت می‌گیرد که سیگنال‌های عصبی رد و بدل شده در زیر پوست را شناسایی می‌کنند.
بازوبند هوشمند در حال حاضر قادر به درک ۲۱ حرکت و ژست مختلف دستان افراد است که می‌توان به هر یک از این حرکات، کارکردی خاص را نسبت داد. از جمله حرکات یادشده می‌توان به مشت کردن دست، نشان دادن هر یک از انگشتان، صاف کردن دست و غیره اشاره کرد.
این بازوبند هوشمند مجهز به یک الگوریتم هوش مصنوعی نیز هست و بر همین اساس حرکات دست را تفسیر و تعبیر می‌کند. نکته جالب این است که بازوبند مذکور حتی در صورت فکر کردن کاربر به انجام یک حرکت آن را درک می‌کند.
این اختراع راه را برای تولید انواع پوشیدنی‌های هوشمند، ابزار جدید واقعیت مجازی، انواع تولیدات رباتیک، دستان پروتزی و غیره هموار می‌کند.
آزمایش موفق یک فناوری جدید با توانایی ایجاد تحول در زمینه‌های محاسباتی مانند رمزنگاری و جستجو، ما را یک قدم به اینترنت کوانتومی نزدیک می‌کند.
اینترنت کوانتومی یک قدم به واقعیت نزدیک شد، چرا که طی این هفته، گروهی از محققان متشکل از دانشمندان “موسسه فناوری کالیفرنیا”(Caltech)، سازمان انرژی “فرمیلب”(Fermilab)، اپراتور مخابراتی “AT&T”، دانشگاه “هاروارد”، آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) و دانشگاه “کلگری” اعلام کردند که با موفقیت توانسته‌اند کیوبیت‌های فوتون‌ها را در یک کابل فیبرنوری به طول حدود ۴۳ کیلومتر از راه دور انتقال دهند.
در حالی که دانشمندان دیگر نیز روی پروژه‌های مشابه با این کار کرده‌اند، این گروه اولین گروهی است که اطلاعات کوانتومی را در چنین مسافتی منتقل می‌کند. علاوه بر این، آنها این کار را در دو شبکه جداگانه و با موفقیت بیش از ۹۰ درصدی انجام دادند.
کابل فیبر نوری یا بافه تار نوری نوعی کابل دربرگیرنده یک یا چند فیبر نوری است که برای انتقال نور استفاده می‌شود. این کابل‌ها برای ارتباطات در مسافت زیاد یا انتقال اطلاعات با سرعت زیاد استفاده می‌شوند.
یکی از محققان این تیم گفت که آنها شبکه‌ها را با استفاده از اجزا و قطعات رایج ساخته‌اند و فناوری آنها با تجهیزات مخابراتی موجود سازگار است.
محققان می‌گویند که کار آنها بنیادی واقع بینانه را برای اینترنت کوانتومی با اطمینان بالا با دستگاه‌های عملی فراهم می‌کند. آنها افزودند: این یک دستاورد کلیدی در راه ساخت یک فناوری است که نحوه برقراری ارتباط جهانی را تعریف مجدد می‌کند.
کارشناسان معتقدند که یک اینترنت کوانتومی می‌تواند انقلابی در زمینه‌های مختلف محاسباتی از جمله رمزنگاری و جستجو ایجاد کند.
روند انتقال از راه دور کیوبیت‌ها در یک مسافت طولانی در واقع شامل انتقال ماده نیست. در عوض، از پدیده‌ای به نام “درهم تنیدگی”(entanglement) استفاده می‌شود که در آن، خصوصیات یک جفت ذره به گونه‌ای به هم پیوند می‌خورند که بدون در نظر گرفتن فاصله بین آنها، متصل می‌مانند.
تیم‌های تحقیقاتی موسسه فناوری کالیفرنیا و “فرمیلب” با دو شبکه ۲۰ کیلومتری فعلی خود قصد دارند یک شبکه در مقیاس شهری به نام “Illinois Express Quantum Network” در شیکاگو ایجاد کنند. اما نباید انتظار داشت که به زودی اینترنت کوانتومی محقق شود و بتوان از آن به جای شبکه‌های اینترنت امروزی بهره برد، چه برسد به اینکه به این زودی‌ها بتوان از این فناوری برای انتقال از راه دور انسان استفاده کرد.
“ماریا اسپیروپولو” یکی از فیزیکدانان ذرات که یکی از نویسندگان این مقاله نیز هست، گفت: مردم در شبکه‌های اجتماعی از ما می‌پرسند که آیا باید برای یک ارائه دهنده اینترنت کوانتومی ثبت نام کنند؟(البته به شوخی). ما به تحقیق و توسعه بسیار بیشتری نیاز داریم.
این مطالعه در مجله PRX Quantum منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری مهر