لباسی هوشمند با قابلیت شارژ بی‌سیم
گروهی از محققان دانشگاه ملی سنگاپور لباس هوشمندی ساختند که قابلیت شارژ بی‌سیم با استفاده از گوشی هوشمند را دارد و اطلاعات فیزیولوژیکی مانند حالت، سرعت دویدن و دمای بدن ورزشکاران را در هنگام فعالیت فیزیکی گردآوری می‌کند.
در حال حاضر برای گردآوری این اطلاعات از ردگیرهای پوشیدنی کوچک استفاده می‌شود که با وجود کوچکی و سبکی، داده‌ها را تنها از یک نقطه بدن گردآوری می‌کنند و اطلاعات به دست آمده از آنها برای دستیابی به یک درک معنادار از وضعیت سلامت ورزشکاران، کافی نیست.
اما لباس هوشمند محققان سنگاپوری با استفاده از یک شبکه درونی قادر است سیگنال‌های الکترومغناطیسی دریافتی از یک گوشی هوشمند را به حسگرهایی که در قسمت‌های مختلف بدن و با فاصله‌ای تا یک متر قرار دارند، مخابره کند و توان مورد نیاز و ارتباط اطلاعاتی لازم را در سراسر لباس فراهم کند. برای این منظور از سیگنال‌های ارتباط نزدیک (NFC) گوشی هوشمند استفاده می‌شود.
با وجود این که می‌توان از تجهیزات نظارت بالینی و حسگرها برای ارزیابی وضعیت سلامت ورزشکاران بهره گرفت، این تجهیزات حجیم و سنگین هستند و امکان استفاده از آنها در محیط‌های خارجی بسیار محدود است.
به گفته محققان این لباس با اغلب گوشی‌های هوشمند موجود در بازار سازگاری دارد و از آنها به عنوان منبع تامین توان و نمایشگری برای نشان دادن اطلاعات حسگر بهره می‌برد.
اکنون محققان در تلاشند تا حسگرهای جدیدی را برای این لباس هوشمند طراحی کنند تا دامنه اطلاعات به دست آمده از وضعیت سلامت کاربر، گسترش یابد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
آیا می‌توانید یک کپسول نرم به اندازه سلول که می‌تواند به بدن شما وارد شود تا نمونه‌هایی برای بافت برداری جمع آوری کند و داروها را آزاد کند تصور کنید؟ ممکن است چنین چیزی در نظرتان غیرممکن باشد اما این برای دانشمندان مؤسسه پلی‌تکنیک فدرال لوزان دور از تصور نبوده است و آنها آن را توسعه داده‌اند.
“سلمان ساکار”(Selman Sakar) استاد موسسه مهندسی مکانیک گفت: جز اصلی دستگاه ما یک موتور کوچک صوتی است که ما آن را با استفاده از چاپگر سه بعدی نانو تولید کردیم که این قطعات از هیدروژل ساخته شده‌اند و ما با استفاده از شبیه سازی‌های محاسباتی یک دستگاه ریز پیچیده متشکل از چندین موتور را اختراع کردیم. هیدروژل، ماده‌ای زیست سازگار است که تقریباً به اندازه بافت انسان سفت است.
ساکار گفت: دستگاه پس از ورود به بدن باید از راه دور فعال شود. استفاده از وسایل اتصال دهنده مانند کابل یا لوله بسیار تهاجمی خواهد بود بنابراین ما از امواج فراصوت برای تحریک ریز موتورهای خاص و دستکاری مایع اطراف استفاده می‌کنیم.
محققان این مطالعه همچنین مجموعه‌ای متفاوت از موتورها و مکانیزم‌ها را نیز توسعه داده‌اند و آنها با ترکیب قطعات مختلف – پمپ‌ها ، محفظه جمع آوری و فیلترها در اندازه‌های مختلف – دستگاه بافت برداری را طراحی کردند. محققان همچنین دستگاه‌های متحرکی ساخته‌اند که توسط جریان سیال تولید شده توسط میکروموتورهای صوتی عمل می‌کنند.
این دستگاه‌ها همچنین می‌توانند برای اهداف درمانی استفاده شوند. پزشکان می‌توانند با استفاده از امواج فراصوت، از دستگاه برای آزاد کردن دوز خاصی از دارو استفاده کنند. این کار به آنها امکان می‌دهد تا قسمت خاصی از بدن را درمان کنند و عوارض جانبی را به حداقل برسانند.
منبع: ایرنا